- January 22nd, 2019, 10:57 pm
#947
"Keniaanse hardlopers racen in low-support schoenen, maar ze trainen meestal in grote, stevige, gedempte sneakers, net als je gemiddelde, ploeterende westerse jogger. Vreemd genoeg echter, en in tegenstelling tot Lee's (Saxby) theorie?n, dwingen deze grote schoenen de Kenianen niet eerst de hak op te lopen. Ze rennen vrijwel allemaal in een mooie, vloeiende voorvoet-eerste stijl - wat Lee zou noemen "op blote voeten stijl." De schoenen, het lijkt erop, maken geen verschil. Verschillende maanden geleden werd ik gecontacteerd door een vertegenwoordiger van Adidas die vroeg of ik zou zijn ge?nteresseerd in het bekijken van een paar paar schoenen uit hun Adizero-lijn. Destijds stelde ik voor dat de adidas Hagio mijn soort schoen leek te zijn (en het is precies dat gebleken - zie de recensie van Adidas Hagio hier), maar ze boden aan om ook een paar Adios 2 mee te sturen ( onthulling: deze schoen was een testmonster dat gratis door de fabrikant werd verstrekt). Ik was echt terughoudend om het eens te worden met het proberen van de Adios omdat het een hoger hiel-voorvoet differentieel heeft dan ik normaal loop (9 mm drop - 24 mm hak, 15 mm voorvoet volgens Running Warehouse), maar ik werd door de mensen van adidas overtuigd om te geven het gaat. Het is tenslotte de raceschoen die door veel van de elitaire Afrikaanse marathonlopers wordt gedragen, dus het zou geen kwaad kunnen om de schoen die door grote marathonwinnaars en wereldrecord-setters wordt gedragen, te proberen. Ik had echt niet verwacht dat ik veel kilometers zou maken op de Adios. Ik vermoedde dat ik het een paar keer zou dragen, besluit dat ik het niet leuk vind en schrijf een recensie die zoveel zegt. Ik heb echter het lopen in de schoen een beetje meer voltooid dan ik had verwacht (waarschijnlijk ongeveer 50 mijl nu), en ben nogal verrast door hoe het heeft gepresteerd. Ik heb deze beoordeling geopend met een citaat uit de nabije toekomst uitgegeven boek Running With the Kenyans van Anharanand Finn. Ik ben slechts ongeveer 100 pagina's in het Nike Air Max 2017 Femme boek (het is fantastisch tot nu toe - je kunt het van Amazon vooraf reserveren als je ge?nteresseerd bent), en hij schrijft een beetje over het rennen van vorm en schoeisel (Finn maakte een overgang naar de vorm van een barefoot-stijl vlak voordat hij met zijn gezin zes maanden naar Iten, Kenia verhuisde). Een van de dingen die hem verrasten, is dat ondanks de verhalen van Kenianen die op blote voeten rennen, de meeste volwassen hardlopers op hoog niveau in grote, zachte schoenen trainen. Toch, merkt hij op, behouden ze de vorm van een blote voeten (vermoedelijk geleerd door significant blootsvoets lopen Nike Air Max 90 Mujer in de kindertijd). Hoe komt het dat deze anekdote over Keniaanse lopers en hun schoenen betrekking heeft op een bespreking van de Adidas Adios? Welnu, ik ben nu ongeveer 1,5 jaar bezig met mijn eigen overgang naar een loopvorm in Nike Air Max 95 Hombre[/url] barefootstijl, en op dit punt ben ik gaan ontdekken dat ik bijna alles kan tegenkomen en deze stijl kan behouden. Ik mag van tijd tot tijd een beetje slaan met de hiel, meer dus met sommige schoenen dan andere, maar mijn cadans blijft hoog en ik heb niet de neiging om over te steken, ongeacht de schoenen aan mijn voeten. Ik kan mezelf niet dwingen om de hiel te maaien, een hoek van 45 graden tussen de zool en de grond die zo vaak voorkomt bij recreatieve hardlopers die grote schoenen dragen. Hardlopen zonder valstrik zorgt nu zelden voor koortslip. Mijn nieuwe vorm lijkt te zijn ingebakken, en het voelt nu gewoon normaal. Het slijtagepatroon op de Adios lijkt dit te ondersteunen - er is geen slijtage op de meest posterolaterale hiel (zie onderstaande foto) en de slijtage langs de zijrand strekt zich uit van de voorste hiel tot de achterste voorvoet. Dit suggereert een middenvoetaanval tot een milde hielstaking in de Adios. Er gaat niets boven de dagen dat ik in zware stabiliteitsschoenen liep met een lift van 12 mm - ik gebruikte de schoenen van dat soort schoenen altijd in de vuilnisbak.